7 czerwca 2007

przemijalność ...

Dni człowieka są jak trawa; kwitnie jak kwiat na polu:
ledwie muśnie go wiatr, a już go nie ma, i miejsce, gdzie był, już go nie poznaje.

(Ps 103:15-16)

Każdy bowiem widzi: mędrcy umierają,
tak jednakowo ginie głupi i prostak, zostawiając obcym swoje bogactwa.
Groby są ich domami na wieki, ich mieszkaniem na wszystkie pokolenia,
choć imionami swymi nazywali ziemie.
” (Ps 39,11-12)

Człowiek jak cień przemija, na próżno tyle się niepokoi, gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze. (Ps 39,7)

por. także: Koh 2,16;; Syr 11,18-19+