o duszo ...

Wpatruj się umysłem w Zwierciadło Wieczności,
wznieś duszę do Blasku Chwały (por. Hbr 1, 3),
przyłóż serce do Obrazu Boskiej Istoty (por. Hbr 1, 3)
i przez kontemplację
cała się przemieniaj w obraz samego bóstwa (por. 2 Kor 3, 18),
abyś i ty odczuła to,
co odczuwają przyjaciele kosztując ukrytej słodyczy,
zachowanej od początku przez Boga dla tych,
którzy Go miłują (por. Ps 31, 20; 1 Kor 2, 9).

Omiń wszystkie sidła,
w które w tym zwodniczym i niespokojnym świecie
uwikłani są jego ślepi miłośnicy,
i całym sercem pokochaj Tego,
który się cały oddał dla twej miłości.

Jego piękność podziwiają słońce i księżyc;
Jego nagrody są bezcenne i niezmiernie wielkie (por. Ps 145, 3);
mówię o Synu Najwyższego,
którego Dziewica porodziła i po narodzeniu dziewicą pozostała.
(św. Klara z Asyżu)