Bóg jest Jednością Osób, doskonałą, absolutną, nierozdzielną, w której nie ma żadnego podziału, czy różnicy. Absolutnie doskonała jedność Osób Bożych jest źródłem wszelkiego istnienia, jest źródłem bytu i dlatego Bóg nazywanym być może także „Ipsum Esse Subsistens” – Istnienie Samoistniejące. Wydaje się to być niejako konieczną konsekwencją Bożej doskonałej Jedności. Można powiedzieć, że jest ona stwórcza. Oczywiści o Bogu możemy powiedzieć, że „w Nim stwórcza jest Miłość” .... To jest na pewno prawda, ale skoro w Bogu nie ma różnic, to właśnie owa Boża Jednolitość Bytu i Miłości (nierozróżnialność Bytu i Miłości) jest źródłem istnienia, czy też - ma stwórczą moc.
Ta istotowa, egzystencjalna Jedność Bożych Osób, Jedność Bożego Bytu wyrażona w terminologii filozoficznej św. Tomasza z Akwinu miałaby na pewno następującą postać: „Unum, et Bonum, et Verum, et Pulchrum, et Esse convertuntur.” W Bogu wszystko jest Jednością, i Dobro, i Prawda i Piękno, i Byt. Dlatego też tylko Bóg może naprawdę być nazwany Dobrem, Pięknem, Prawdą, a ostatecznie i Jedynym Bytem, naprawdę istniejącym. Wszystko inne, co istnieje, istnieje tylko przez partycypację w Jego Istnieniu Istotnościowym i o tyle, o ile jest realizacją owej bożej jedności. W stworzeniach nie ma tej doskonałej jedności istoty i istnienia. Dlatego wszystkie stworzenia są jedynie „istotami istniejącymi”. Inaczej mówiąc, tylko w Bogu Istnienie jest Istotą i dlatego tylko Bóg jest „Istnieniem Samoistnym”. Imieniem własnym Boga jest „JESTEM, KTORY JESTEM.” (Wj 3:14-15). To właśnie „dzięki” owej Boskiej doskonałej Jedności o Bogu możemy powiedzieć, że Jego Istotą jest Istnienie, że Jest On Miłością, że jest Prawdą i Dobrem i Bytem, i Pięknem, bo w Nim właśnie wszystko jest jednym, jest Jednością ...
Nigdy żadna nawet najbardziej pogłębiona refleksja nie wyczerpie tego niezgłębionego bogactwa Bożej Jedności, a jednak warto czasami pozwolić sobie na taką odwagę kontemplowania tej niewyrażalnej rzeczywistości. To dopiero pogłębiona refleksja na tym poziomie uświadamia, jak wspaniałą przyszłość (wieczność) przygotowuje Bóg, tym którzy Go miłują „to, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują.” (1 Kor 2:9)
2. - Ciekawe i niesamowite jest to, że Bóg stworzył człowieka na obraz i podobieństwo swoje: „A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka a Nasz obraz, podobnego Nam. (...) Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.” (Rdz 1:26-27).
To podobieństwo człowieka do Boga wyraża się nie tylko w tym, że człowiek ma rozum, wolną wolę i zdolność kochania, ale także w tym, że człowiek jest (ma być) jednością osób. Podkreśla to także Chrystus „Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela.” (Mt 19:4-6).
