Dz 2:14a. 36-41
Wtedy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów. Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem. Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: Cóż mamy czynić, bracia? - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz. W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia! Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.
1 P 2:20b-25
To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia. Do tego bowiem jesteście powołani. Chrystus przecież również cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami. On grzechu nie popełnił, a w Jego ustach nie było podstępu. On, gdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził, ale oddawał się Temu, który sądzi sprawiedliwie. On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości - Krwią Jego zostaliście uzdrowieni. Błądziliście bowiem jak owce, ale teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża dusz waszych.
J 10:1-10
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem. Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. Temu otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu; woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je. A kiedy wszystkie wyprowadzi, staje na ich czele, a owce postępują za nim, ponieważ głos jego znają. Natomiast za obcym nie pójdą, lecz będą uciekać od niego, bo nie znają głosu obcych. Tę przypowieść opowiedział im Jezus, lecz oni nie pojęli znaczenia tego, co im mówił. Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich owce. Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony - wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę. Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby /owce/ miały życie i miały je w obfitości.
Homilia dla dorosłych na 30 kwietnia 2023 r.
Homilia
Podejrzewam, że słowa św. Jana z dzisiejszej Ewangelii: „Tę przypowieść opowiedział im Jezus, lecz oni nie pojęli znaczenia tego, co im mówił” są dzisiaj nawet o wiele bardziej aktualne. Tak wielu nie rozumie dzisiaj Chrystusa i tego co On mówi, co nam proponuje, czego od nas oczekuje, dokąd chce nas zaprowadzić. Jest bowiem dookoła tak wielu „złodziei, rozbójników i najemników”, którzy zwodzą, okłamują, kradną, zabijają i niszczą w imię ugrzecznionej tolerancji dla przeciwnych stanowisk i relatywizmu prawdy. A my im niestety – bardzo naiwnie – wierzymy i dajemy się prowadzić na manowce. Bardzo często jest też i tak dlatego, że jest to o wiele łatwiejsze, że nie stawia tak wielkich wymagań, że jest bardziej „przystosowane do dzisiejszego świata”. Słuchamy „złodziei, rozbójników i najemników”, bo nie chcemy słuchać Pasterza. „Złodzieje, rozbójnicy i najemnicy” proponują łatwiutkie i wygodne rozwiązania, bo są tylko najemnikami i nie zależy im na życiu owiec. I dlatego w dzisiejszym świecie tak wiele chwytliwych opinii, popularnych teorii, łatwiutkich rozwiązań i – po prostu – totalnego moralnego bałaganu. Ale żeby się w tym nie zagubić to trzeba wysiłku i głębokiej wiary. A my szukamy ułatwień. My nie idziemy za Pasterzem, bo jest zbyt wymagający.
Pytanie skierowane do św. Piotra w dniu Pięćdziesiątnicy jest nadal aktualne. Wielu współczesnych ustawicznie stawia to pytanie: „Co mam czynić?” Niewielu jednak chce posłuchać odpowiedzi udzielonej przez Piotra: „nawróćcie się ...”. Wielu bowiem twierdzi, że nie mają się z czego nawracać, bo nie popełniają grzechów. Inni nie chcą się nawrócić, bo musieli by „stracić” zbyt wiele, zbyt radykalnie zmienić swoje życie. Jeszcze inni w ogóle nie chcą słuchać tej odpowiedzi, bo szukają jakichś nadzwyczajnych znaków lub praktyk, poszukują bardziej adrenaliny, magii i ekscytacji niż nawrócenia lub chcą zachować „swoje poglądy”. A w Ewangelii dzisiejszej Jezus mówi bardzo wyraźnie: „Owce słuchają głosu Pasterza i idą za Nim”. A wtedy nawrócenie – zalecane przez Piotra – zawsze znaczyć będzie pójście za głosem Pasterza, za głosem Chrystusa, a nie relatywizm i rozmywanie prawdy. Kto bowiem idzie za głosem złodziei i rozbójników, ten nigdy nie dostąpi nawrócenia. A przecież w końcu, to ja sam decyduję za kim idę, kogo słucham, komu wierzę.
Na pewno sytuacja współczesnych uczniów Chrystusa nie jest łatwa. Na pewno wymaga wielkiej czujności i odporności na wszelkiego rodzaju „ułatwienia” i „uczynne akomodacje”. Wymaga jednak przede wszystkim absolutnego i konsekwentnego zaufania samemu Jezusowi. Absolutnie nie można przyjąć jako konsekwentnego i uczciwego następującego rozumowania: „wierzę Jezusowi, ale Kościół jest mi do niczego niepotrzebny”. Jeśli bowiem Chrystus jest Założycielem Kościoła (owczarni), to odrzucając Kościół odrzucam także jego Założyciela. On sam zdaje sobie sprawę, z tego, że w Jego owczarni byli i są „najemnicy” i mówi o tym w sposób bezpośredni. Denuncjując jednak „najemników” nie odrzuca i nie przekreśla samej owczarni. To tylko mnie się wydaje, że eliminując owczarnię wyeliminuję „najemników i złodziei”. I stąd łatwiutkie i – wydawać by się mogło – pozornie coś rozwiązujące decyzje; odrzucenie sakramentów, odrzucenie religijnych praktyk, rezygnacja z niedzielnej Mszy Św., z regularnej Spowiedzi, z modlitwy. Jeśli Chrystus jest moim Pasterzem, to nie odrzucę proponowanych przez Niego rozwiązań, czyli np. sakramentów, przez które Pasterz chce mi dać życie wieczne. Nie stworzę sobie prywatnej religii na własny użytek.
Zmarły 31 grudnia minionego roku Papież emeryt – Benedykt XVI powiedział w 1999 roku jeszcze jako Józef Kard. Ratzinger:
„Kościół nie jest sklepem samoobsługowym, w którym każdy wybiera sobie to, co mu się podoba, co uzna za jeszcze pasujące do dzisiejszych czasów i do przyjęcia we własnym życiu. Pismo Święte nie jest supermarketem, z którego można wybrać kilka towarów, które się nam spodobają, a resztę odrzucić, ale jest objawieniem się Boga, przez które wskazuje On nam naszą drogę. Jeśli tworzymy chrześcijaństwo według własnego pomysłu, to gubimy samą jego istotę, która stanowi o tym, że warto być i trwać w Kościele” – kardynał Joseph Ratzinger, fragment homilii „Klucze królestwa niebieskiego”, Pentling 22 sierpnia 1999 (za: Głód Boga. Kazania z Pentling).
Słowa bardzo aktualne w dzisiejszych czasach. I o tym trzeba mówić bardzo jasno i klarownie.
Homilia dawniejsza
Co mamy czynić?
Pytanie skierowane do św. Piotra w dniu Pięćdziesiątnicy jest nadal aktualne. Wielu współczesnych ludzi ustawicznie stawia to pytanie: "Co mam czynić?" Niewielu jednak chce posłuchać odpowiedzi udzielonej przez Piotra: "Nawróćcie się ...". Wielu bowiem twierdzi, że nie mają się z czego nawracać, bo nie popełniają grzechów. Inni nie chcą się nawrócić, bo musieli by "stracić" zbyt wiele, zbyt radykalnie zmienić swoje życie. Jeszcze inni w ogóle nie chcą słuchać tej odpowiedzi, bo szukają jakichś nadzwyczajnych znaków lub praktyk, poszukują bardziej magii niż nawrócenia. Ale w Ewangelii dzisiejszej Jezus mówi bardzo wyraźnie: "Owce słuchają głosu Pasterza i idą za Nim". A wtedy nawrócenie zalecane przez Piotra zawsze znaczyć będzie pójście za głosem Pasterza, za głosem Chrystusa. Kto jednak idzie za głosem złodziei i rozbójników, temu się tylko wydaje, że się nawraca.
Panie pozwól mi rozpoznać Twój głos
i nie iść za głosem złodziei i tych,
którzy dbają jedynie o swoje interesy.
A dla "pasterzy"... dla mnie samego również refleksja. Czy ja, aby na pewno jestem pasterzem w Owczarni Chrystusowej? Czy aby nie jestem raczej "złodziejem" i "rozbójnikiem”? Tak łatwo jest się przyoblec w "szatki pasterza" a w rzeczywistości być tylko "najemnikiem siejącym spustoszenie". Jak ustrzec się przed taką ewentualnością w moim życiu? Czy aby czasem krytyka (nawet boląca) ze strony innych nie była –gorzkim, ale jednak- lekarstwem? Może trzeba raczej słuchać tych co mnie krytykują, a nie tych co mi kadzą? I posłuchać także głosu Piotra nawołującego do nawrócenia, albo głosu samego Jezusa, kiedy do przełożonego kościoła w Efezie mówi:
"Pamiętaj skąd spadłeś i nawróć się, i pierwsze czyny podejmij, bo jeśli nie to przyjdę i ruszę twój świecznik" (Ap 2,5)
Panie, daj mi proszę odrobinę pokory i ducha samokrytycyzmu,
abym się przypadkiem nie "udusił kadzidlanym dymem" ...
Czy nie warto spojrzeć na św. Jana Pawła II, Który swoim życiem i swoją posługą pasterską pokazał nam, kapłanom jak być dobrym pasterzem?
W swoim Liście do Kapłanów na Wielki Czwartek 2005 roku pisał (w nr.7):
„Istnienie ukierunkowane na Chrystusa
«Mortem tuam annuntiamus, Domine, et tuam resurrectionem confitemur, donec venias». Za każdym razem, gdy sprawujemy Eucharystię, wspomnienie Chrystusa w Jego misterium paschalnym budzi pragnienie pełnego i ostatecznego spotkania z Nim. Żyjemy w oczekiwaniu na Jego przyjście!
W duchowości kapłańskiej to ukierunkowanie powinno być przeżywane w formie właściwej pasterskiej miłości, która zobowiązuje do życia wśród Ludu Bożego, aby nadawać cel jego wędrówce i ożywiać nadzieję. Jest to zadanie, które wymaga od kapłana wewnętrznej postawy podobnej do tej, jaka cechowała apostoła Pawła: «zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie» (Flp 3, 13-14).
Szczególnie w kontekście nowej ewangelizacji ludzie mają prawo zwracać się do kapłanów w nadziei, że «zobaczą» w nich Chrystusa (por. J 12, 21).
Z pewnością nie zabraknie powołań, jeśli podniesie się jakość naszego życia kapłańskiego, jeżeli będziemy bardziej święci, bardziej radośni, bardziej gorliwi w naszym posługiwaniu. Kapłan «zdobyty» przez Chrystusa (por. Flp 3, 12) z większą łatwością «zdobywa» innych, by zdecydowali się podjąć tę samą przygodę.”
Dajmy się zdobyć Chrystusowi ...
