Pwt 8:2-16
Pamiętaj na
wszystkie drogi, którymi cię prowadził Pan, Bóg twój, przez te czterdzieści lat
na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać, co jest w twym sercu; czy
strzeżesz Jego nakazu, czy też nie. Utrapił cię, dał ci odczuć głód, żywił cię
manną, której nie znałeś ani ty, ani twoi przodkowie, bo chciał ci dać poznać,
że nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale człowiek żyje wszystkim, co
pochodzi z ust Pana. niech się twe serce nie unosi pychą, nie zapominaj o Panu,
Bogu twoim, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. On cię
prowadził przez pustynię wielką i straszną, pełną wężów jadowitych i
skorpionów, przez ziemię suchą, bez wody, On ci wyprowadził wodę ze skały
najtwardszej. On żywił cię na pustyni manną, której nie znali twoi przodkowie,
chcąc cię utrapić i wypróbować, aby ci w przyszłości wyświadczyć dobro.
1 Kor 10:16-17
Kielich
błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa?
Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden
jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z
tego samego chleba.
J 6:51-58
Ja jestem
chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył
na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata. Sprzeczali
się więc między sobą Żydzi mówiąc: Jak On może nam dać /swoje/ ciało do
spożycia? Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie
będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie
będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma
życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym
pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew
moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję
przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb,
który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie,
a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.
Kto spożywa ten
Chleb będzie żył na wieki
Jakżeż
nie pochylić się z najgłębszym szacunkiem i pobożnością nad Tajemnicą
Eucharystii w Niedzielę Bożego Ciała? Jakżeż nie zobaczyć tej Tajemnicy w
świetle nauczania błogosławionego Jana Pawła II o nieskończonej,
niewypowiedzianej Miłości Boga do człowieka? Jakżeż nie zobaczyć, że Kościół,
ale i każdy z nas „de Eucharistia vivit” – z Eucharystii żyje? Nie mamy nic
cenniejszego, nic ważniejszego, nic bardziej boskiego w naszym codziennym życiu
niż Ciało i Krew Pańską. Jeśli żyjemy z Eucharystii to żyjemy naprawdę i żyjemy
dla wieczności. Jeśli nie żyjemy z Eucharystii to tylko nam się wydaje że
żyjemy i po doczesnych 70 lub 80 latach nie będziemy żyć w wieczności. To jest
to o czym Chrystus tak zdecydowanie mówi w dzisiejszej Ewangelii: „Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i
nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie.”
Trudne
do zrozumienia są słowa Chrystusa z dzisiejszej Ewangelii. Trudne były i dla
Izraelitów, bo wielu z nich się nimi zgorszyło i odeszli. Trudne do zrozumienia
są i dla nas, którzy borykamy się raczej ze zdobywaniem naszego "chleba
powszedniego" i szukamy sposobów jak utrzymać rodzinę, dzieci, siebie. Tak
odległe od realności naszego codziennego życia i tak nierealne wydają nam się
słowa Chrystusa o Chlebie Żywym, o Chlebie na Życie wieczne. Co znaczą dla nas
na co dzień słowa: "Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew
moja jest prawdziwym napojem.?"
Tak
wielu odrzuca tę prawdę, tak wielu ją lekceważy, dla tak wielu jest ona
"kamieniem obrazy" i "skałą zgorszenia. Dlaczego? Bo nie
rozumiemy, bo nasz umysł za mały i za ciasny by pojąć prawdę, że oto Bóg
pragnie się dać na pokarm?
Musimy
sobie takie pytania zadawać i szukać na nie osobistych odpowiedzi, aby nie
zawężać naszego życia do doczesności, aby jedynym naszym pokarmem nie był
razowy chleb powszedni z takim trudem i wysiłkiem zdobywany. Jeśli odrzucimy
Eucharystię, jeśli odrzucimy prawdę o realnej obecności Jezus Chrystusa w
Eucharystii pod postaciami chleba i wina, to całe nasze życie sprowadzi się
tylko do doczesności i pozbawione zostanie wszelkich eschatologicznych i
nadprzyrodzonych wymiarów.
Czy w
naszym codziennym, zabieganym i zatroskanym życiu mamy jeszcze czas na
karmienie się Ciałem i Krwią Chrystusa i ożywianie w sobie Chrystusowej
obecności, czy raczej jest to już dla nas tylko sporadyczny i marginalny rytuał
bez większego znaczenia?
Chrystus
tak dalece chce być obecny w naszym życiu, towarzyszyć nam na co dzień, że sam
siebie daje na pokarm, ale czy ja jestem tego świadom i czy robię coś, aby
tegoż Chrystusa w moim życiu przyjąć, uczynić Go obecnym w mojej codzienności?
Czy ja naprawdę żyję z Eucharystii?
Co
więcej, Chleb Eucharystyczny, Ciało Chrystusa jest zapowiedzią i zadatkiem wieczności.
"Kto spożywa ten Chleb będzie żył na wieki". Jeśli zapomnę
o tej prawdzie, to zamknę się i ograniczę moje życie do doczesności, a
wieczność na zawsze pozostanie dla mnie nieosiągalna. Wtedy straci sens moja
ludzka egzystencja i sam zdegraduję się do poziomu "zwierzęcia
przeżuwającego trawę".
Największy Dar z Ciała i Krwi jest nam
ofiarowany przez Chrystusa w sposób bezkrwawy w czasie Ostatniej Wieczerzy w
Wielki Czwartek, a w sposób krwawy w czasie Jego męki i śmierci na krzyżu w
Wielki Piątek. Ponawia się on i uobecnia za każdym razem kiedy sprawujemy
Eucharystię, która -jak mówi Sobór Vat. II jest szczytem, źródłem i centrum
chrześcijańskiego życia. (Sacrosanctum Concilium n.10).
Jest
to dar niezgłębionej miłości Boga do człowieka, dar miłości Boga, Który
"umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego
wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (Jan 3:16), aby był naszym
pokarmem. Pytanie Chrystusa zadane na zakończenie dzisiejszej Ewangelii odnosi
się nie tylko do obmycia nóg, ale jeszcze bardziej do tego właśnie daru, w
którym Syn Boży daje swoje Ciało i Krew "aby życie mieli i mieli je w
obfitości" (Jan 10:10).
Jezu daj mi zrozumieć jak ważnym
dla mojego życia doczesnego i
wiecznego
jest karmienie się Twoim Ciałem.
